Słońce jest gwiazdą o średniej wielkości. Jego promień wynoszący 699 000 km jest 109 razy większy od promienia Ziemi, objętość jest większa 1300 000 razy, masa 333 000 razy, a przyspieszenie grawitacyjne 28 razy większe. Średnia gęstość wynosi tylko 1/4 gęstości Ziemi. Temperatura w centrum jądra wynosi 15 min K, a na powierzchni fotosfery (widocznej w postaci tarczy) 5785 K; w atmosferze słonecznej (chromosferze i koronie) ponownie wzrasta do ok. 1 min K. Słońce składa się głównie z wodoru i helu, a zachodzące w jądrze termojądrowe reakcje przemiany wodoru w hel są źródłem energii słonecznej. Emisja energii podlega niewielkim zaburzeniom wywołanym przez zjawiska magnetyczne na Słońcu. Wielkie wybuchy materii słonecznej, widoczne w postaci rozbłysków i protuberancji, wyrzucają dodatkowo wielkie ilości energii i cząstek atomowych. Innym przejawem aktywności słonecznej są ciemne plamy widoczne na powierzchni, tzw. plamy słoneczne. Zmiany aktywności słonecznej wywierają wpływ na stan fizyczny atmosfery ziemskiej, mają m.in. związek z występowaniem zjawiska zorzy polarnej. Ilość energii słonecznej docierającej do poszczególnych ciał Układu Słonecznego maleje wraz z odległością od Słońca.