Tak naprawdę obojętnie jakiej planety nie bralibyśmy pod uwagę jej powierzchnię dzielić można na pięć poszczególnych stref klimatycznych. Pierwsza z nich to strefa tropikalna, która będzie obejmowała obszary mieszczące się najbliżej równika planety, czyli miejsce gdzie słońce, czy też inne gwiazdy dzienne świecić będzie prostopadle, czy też gdzie może się ono znajdować w zenicie. Dwie inne strefy klimatyczne to strefy polarne. W ich przypadku słońce przez pewien okres czasu letniego w ogólnie nie zachodzi, a kiedy indziej w ziemi w ogóle nie będzie wschodzić. Strefy te rozciągają się na długości biegunów, aż do równoleżników o szerokości dziewięćdziesięciu stopniu minus nachylenie osi danej planety. Pomiędzy strefami polarny, a tropikalnymi znajdują się jeszcze dwie strefy umiarkowane. Równoleżniki oddzielające strefy polarne od umiarkowanych nosić będą nazwy kół podbiegunowych, natomiast od stref tropikalnych zwrotnikami. Im większej jest nachylenie osi planety tym mniejsze są strefy polarne oraz tropikalne. Gdyby równik planety pokrywał się dokładnie z płaszczyzną jej orbity strefa tropikalna ograniczałaby się tylko i wyłącznie do geometrycznego okręgu, a strefy polarne do dwóch punktów w postaci biegunów. Rok na uranie trwa ponad osiemdziesiąt lat, jedno półrocze zatem ciągnąć będzie się przez lat czterdzieści, z tego też powodu na jednym z biegunów przez czterdzieści lat nie zachodzi słońce, na drugim natomiast nie wschodzi.