Kształt

Przez wiele wieków uważano, że ziemia jest płaska, potem jednak udało się udowodnić że posiada kształt kuli. Tak naprawdę nie jest to jednak idealny kształt kulisty, bardziej zbliżony jest on do elipsoidy obrotowej, czy też spłaszczonej na biegunach kuli, co spowodowane będzie grawitacją oraz ruchem obrotowym. Zaobserwować można to między innymi na przykładzie średnika pomiędzy biegunami, który jest krótszy o kilkadziesiąt kilometrów, od średnika pomiędzy zwrotnikami, przeciętna średnica ziemi, wynosi natomiast prawie trzynaście tysięcy kilometrów. Na rzeczywiste określenie kształtu planety zastosowano całkowicie nowe określenie, a mianowicie nazywa się ją geoidą. Geoida to prostopadła do pionu w każdym swoim punkcie powierzchnia. Geoida zerowa pokrywałaby się z powierzchnią oceanów przy pełnej równowadze znajdujących się w nich mas wodnych. Odchylenia geoidy od idealnej elipsoidy wynosić będą mogły od minus kilkuset do kilkudziesięciu metrów. Ponieważ nieregularności tejże bryły mogą mieć znaczenie przy dokładniejszym określaniu położenia oraz przy szerokiej gamie pomiarów i obliczeń geodezyjnych preferowane będzie odnoszenie się jednak do elipsoidy, w porównaniu do idealnej elipsoidy odchylenie jest o wiele, wiele mniejsze. Największe z lokalnych odchyleń powierzchni to Mount Everest oraz rów mariański, który sięga więcej niż dziesięć tysięcy metrów poniżej poziomu morza.