Był on niemieckim matematykiem, astronomem i astrologiem. Dokonał on praktycznie rewolucji naukowej w siedemnastym wieku. Przede wszystkim znany jest on z praw ruchu planet, które zebrane i opisane zostały w dziele „Astronomia nova”, „Harmonice Mundi” oraz „Epitome astronomiae Copernicanae”. Później prawa te stały się podstawą teorii gwiazd Newtona. Badania astronomiczne prowadził on z wykorzystaniem zasad optyki i poprzez ulepszenie teleskopu soczewkowego Galileusza. Jak się można spodziewać prace Keplera nie od początku zostały zaakceptowane przez astronomów. Na przykład Galileusz i Kartezjusz zupełnie zignorowali prace Keplera. Z kolei Maestlin sprzeciwił się wprowadzeniu fizyki do astronomii. Jednocześnie „Epitome astronomiae Copernicanae” z czasem czytana była przez astronomów całej Europy, a po śmierci Keplera stał się głównym podręcznikiem astronomii.